Zomer 1985.
Door een vreselijke gebeurtenis ligt Johannes vriendje Henrico in coma. Hij is hoogstwaarschijnlijk zijn geheugen kwijt, en Johanne is bang dat hij zich niets meer herinnert van haar, en van hun tijd samen.
Die tijd samen begon een paar maanden eerder, op de dag waarop Johanne met haar moeder en broertje Paulie vanuit Utrecht verhuisde naar Warsum, een klein dorp in het oosten van het land. Als Johanne ‘s avonds patat haalt in de plaatselijke snackbar en daar Henrico ontmoet, weet ze al na één blik in zijn turkooizen ogen dat ze verloren is.
Op cassettebandjes – in de hoop dat die Henrico’s geheugen opfrissen wanneer hij wakker wordt – vertelt Johanne Henrico over de lange, broeierige zomer die volgt. Vanaf die eerste blik in de snackbar, via de wondere bijenwereld van buurman Lomme waar haar broertje in verzeild raakt, langs eindeloze avonden op het strandje met Henrico’s vrienden en de knappe Dora, tot aan die afschuwelijke dag waarop… En alles ertussenin.

Schijnbaar moeiteloos, in rake, bijna poëtische zinnen waarin geen woord te veel staat, trekt Esther Sprikkelman haar lezer het benauwde leven in een klein dorp in, met liefdes, ruzies, intriges… en met een groot geheim.