Ze bleef staan en kon niet ontdekken wat hij uitvoerde. Hij had zijn rug naar haar toegedraaid, het leek of hij aan zijn zadel sleutelde. Toen liep hij met de fiets naar de berm en bukte, alsof hij iets opraapte. Voor hij opstapte keek hij even achterom en reed verder, om ten slotte uit het zicht te verdwijnen.

Toch bleef ze op haar hoede, maar er gebeurde niets. Wat later kwam ze bij de plek waar hij was afgestapt. Haar oog viel op iets geels aan de kant van de weg. Het was een ansichtkaart met een veld vol zonnebloemen. Had de jongen de kaart soms ook gezien, hem opgeraapt om hem vervolgens weer te laten liggen? Clara bukte, pakte hem op en draaide hem om.

Op de achterkant stond een kleine tekening van een jongen op een fiets en een meisje dat voortsnelt met grote passen, in simpele lijnen weergegeven met een ballpoint. Boven het hoofd van de jongen stond ‘bonjour’ en boven het meisje een groot vraagteken.

De jonge Française Clara brengt de vakantie bij haar grootmoeder door – ver van de stad waar iedereen weet wat haar is overkomen. Waar iedereen haar de schuld geeft van wat er gebeurd is. Paul is uit Nederland komen fietsen en laat een jaar vol ziekte en revalidatie achter zich. Tijdens zijn fietstocht brengt hij een nacht door bij monsieur Martin, die vaker onderdak verschaft aan reizigers. Het is een bijzondere ontmoeting.

Maar dan blijkt dat monsieur Martin kort na Pauls vertrek is omgekomen. Is hij van de trap gevallen of is hij geduwd? En hoe heeft Pauls ontmoeting met Martin te maken met de gruwelijke gebeurtenis waar Clara mee worstelt?

Anke de Vries schrijft – afwisselend vanuit het perspectief van Paul en van Clara – een psychologische roman, een coming-of-ageverhaal en een thriller ineen.