De mama van het olifantje Tibula To is op reis, en niet voor even. Ze blijft wel tien dagen weg! Dat betekent tien keer wakker worden zonder mama, honderd keer niet met haar langs de bananenbomen wandelen en een miljoen keer niet wegduiken achter haar rug als zijn olifantantes hem plagen. Geen wonder dat Tibula To verdrietig is… Gelukkig ziet mama dezelfde maan als hij. Als hij nou eens bij de maan kon komen… dan kon hij vanaf daar naar mama zwaaien! De maan aan de hemel is ver weg, maar de weerspiegeling van de maan in het water binnen handbereik. Om daar te komen moet Tibula To wel leren zwemmen. Hij spattert, spettert, crawlt en peddelt. Zal het Tibula To lukken om mama te verrassen?